Wszędzie dobrze, ale….

… tylko na chwilkę, bo w domu najlepiej.

 Niedawno byliśmy na małym urlopie. Między innymi zaliczyliśmy Warszawę.

 Powiem Wam, że jak spacerowaliśmy po Łazienkach, to myślałam: „Warszawa dla się lubić!”, ale jak przemierzaliśmy czy to piechotą czy autem zatłoczone chodniki/ulice, wszędzie zgiełki i ruch, to zdanie zmieniłam.

Wielkomiejskie życie zdecydowanie mnie „nie kreci”.

 Człowiek po ulicach Warszawy czy Łodzi zestresowany chodził, że czasem dziecko rączkę wyrwie i pod samochód wpadnie, że nie ma gdzie auta zaparkować, że wszędzie drogi rozkopane, a objazdy oznakowane, że pożal się Boże. Normalnie nienormalne jak dla mnie! Wiem, że jak ktoś wielkomiejski człek od urodzenia, to mu się może w mieście dobrze żyje, ale ja Matka Polka wiejska jestem i na tej mojej wsi mi najlepiej, o czym tu nie raz już pisałam.

Wielki Świat tak, na chwilkę. Pozwiedzać, pooglądać, do kina czy teatru iść, do wielkiej galerii zakupy zrobić, dobrą latte w kawiarni wypić, a potem „Nie ma co, nam musowo wracać do domu” jak to rzeczono w jednej z polskich już kultowych komedii.

Wracam też do mojego blogowego świata. Mam mnóstwo zaległości w pisaniu, ale przede wszystkim w podczytywaniu Was. Więc zmykam na Wasze blogi!

P.S. Następny wpis będzie „zielony”